Unser alter Schullehr

von Albert Hoffmann Mai 1994

E Monn mit Rat und Tat
e Monn mit viel Format
in da Schul uff uns gewart
zu uns dann, a gesaat
un bischt du a nit fix
un werscht im Lewe nix
soviel, muscht du kinne
de Zettel in da Lohntüt finne
rechne donn, ob alles stimmt
eventuell e Fehler find
sunscht hascht du donn umsunschtgeschafft
un werscht donn a noch usgelacht
dass sowas nit passiert
mir immer Cebion kassiert
war gudd fors Hirn, un a die Aue
mir konnte besser Kirsche klaue

der Schullehrer hat se all geposst
uns – hon se nix gekost
un das vor Orte, – allerbeste Sorte
dabei, – konnt kenner penne
mir konnte all gudd renne
denn Biene-Opa sinne Völker
gudd gezoh un all gehorcht
für die Bestäubung dann gesorcht
hann Honisch brung von üwerall
die Erwet war nit schwer gefall

mir hon dann um die Wett die Bienekerb dorum geschleppt
es war nit gonz verkehrt
in der Natur, mir viel gelehrt
op Eppl, Blume un a Hegge
nix konnte sich verstecke
Tiere, Gräser un a Tee
ware links un rechts vom Weh
so viel Wisse mir getonkt
for e Uffsatz, hat’s gelongt
uff dem Weh dorthin mit Schwung
scheene Lieder mir gesung
han a viel geübt un fleisich
Vereine profiliere, von de Johrgäng, – iwer dreißich
Gesong-Verein, de Kirchechor
er lang hat dirigiert
klingt heit, mir noch im Ohr

ob Schäfers Sonntags-Lied
on alte Eiche rausche
alle ware stets am lausche
un uncheniert, – donn applaudiert
wenn in der Schul nix hat geklappt
abgeschrieb, – beim Bleedsinn hat ertappt

Iwergeletne, hat’s donn genn
ussgeführt, – met eigne Hänn
Sträuche uff de kleene Bogge
manchmol a, paar grine Zagge
ich son’s eich all, – un nit geloh
dodevon isch nix me do

Informationen über Andreas Kremp

zurück zu Mundart